A Harfi İle Başlayan Atasözleri

Aba altından değnek göstermek
Aba vakti yaba, yaba vakti aba
Abacı kebeci, ara yerde sen neci
Abandone etmek
Abandone olmak
Abanın kadri yağmurda bilinir
Abanoz gibi
Abanoz kesilmek
Abat etmek(veya eylemek)
Abat olmak
Abayı sermek
Abayı yakmak
Abazan kalmak
Abbas yolcu
Abdal abdalın ne umduğunu, ne bulduğunu ister
Abdal ata binince bey oldum sanır, şalgam aşa girince yağ oldum sanır
Abdal düğünden, çocuk oyundan usanmaz
Abdala malum olur
Abdalın dostluğu köy görününceye kadar
Abdalın karnı doyunca gözü pabucundadır
Abdalın yağı çok olursa gah borusuna çalar, gah gerisine
Abdest bozmak
Abdest bozulmak
Abdest tazelemek
Abdesti gelmek(veya olmak)
Abdesti kaçmak
Abdestinde namazında (olmak)
Abdestinden şüphesi olmamak
Abdestini vermek (birini)
Abdestsiz yere basmamak
Acar tazı çullu da belli olur, çulsuz da
Acele giden ecele gider
Acele ile menzil alınmaz
Acele işe şeytan karışır
Acele yürüyen yolda kalır
Aceleci sinek süte düşer
Acemi katır kapı önünde yük indirir
Acemi marangozun talaşı tahtasından çok olur
Acemi nalbant gibi kâh nalına vurur, kâh mıhına
Acemi nalbant Kürt eşeğinde dener kendini
Acı acıyı bastırır, su sancıyı
Acı patlıcanı kırağı çalmaz
Acı söz insanı dininden çıkarır, tatlı söz yılanı deliğinden çıkarır
Akacak kan, damarda durmaz
Acıkan doymam, susayan kanmam sanır
Acıkan ne olsa yer, acıyan ne olsa söyler
Acıkan yanağından, susayan dudağından belli olur
Acındırırsan arsız, acıktırırsan hırsız olur
Acıyan çok, ama ekmek veren yok
Acıklı başta akıl olmaz
Acıkmış kudurmuştan beterdir
Acıyan uyumuş, acıkan uyumamış
Aç ayı oynamaz
Aç aman bilmez, çocuk zaman bilmez
Aç bırakma hırsız edersin, çok söyleme arsız edersin
Aç gözünü, açarlar gözünü
Aç ne yemez, tok ne demez
Aç doymam, tok acıkmam sanır
Aç koyma hırsız olur, çok söyleme yüzsüz olur, çok değme arsız olur
Aç koynunda azık durmaz
Aç köpek fırın deler
Aç kurt arslana saldırır
Aç tavuk rüyasında kendini buğday ambarında görür
Aç tokun halinden anlamaz
Aça dokuz yorgan örtmüşler, yine uyuyamamış
Açık yaraya kurt düşmez
Açık ağız aç kalmaz
Açık yerde tepecik kendini dağ sanır
Açılan solar, ağlayan güler
Açın imanı olmaz
Açın karnı doyar gözü doymaz
Açlık ile tokluğun arası bir dilim ekmek
Açtığın kapıyı selamla aç, selamla kapın açılsın
Açtırma kutuyu, söyletme kötüyü
Adım çıkmış dokuza, inmez sekize
Ada bana, adayım sana
Adam adam, pehlivan başka adam
Adam adama gerek olmasa her biri bir dağ başında olurdu
Adam adama gerek olur
Adam adama yük değil, can gövdeye mülk değil
Adam adamdan korkmaz, utanır
Adam adamdır, olmasa da pulu; eşek eşektir, olmasa da çulu
Adam adamı bir kere aldatır
Adam hacı mı olur ulaşmakla Mekke'ye, eşek derviş mi olur taş çekmekle tekkeye
Adam iş başında belli olur
Adam olacak çocuk bokundan belli olur
Adam olana bir söz yeter
Adam yanıla yanıla, pehlivan yenile yenile
Adamak kolay, ödemek güçtür
Adamakla mal tükenmez
Adamın ahmağı malını över
Adamın iyisi alışverişte belli olur
Adamın kötüsü olmaz, meğer züğürt ola
Adamın yere bakanından, suyun sessiz akanından kork
Adamın yiğitliği, dayısından belli olur
Âdemoğlu hîlebâzdır, kimse bilmez fendini! Her kime rağbet edersen, sakın andan kendini
Ağaca da çıksa pabucu yerde kalmaz
Ağaç düşse de yakınına yaslanır
Ağaç ne kadar uzasa göğe ermez
Ağaçtan maşa olmaz
Ağacın iyisi özünden, Yiğidin iyisi sözünden olur
Ah alan onmaz
Ahali isterse padişahı tahttan indirir
Ahlatın iyisini ayılar yer
Ahmak gelin yengeyi halayığı sanır
Ahmak misafir ev sahibini ağırlar
Ahmağa yüz, abdala söz vermeye gelmez
Ak akçe kara gün içindir
Ak curun akmazsa kara curun kol gibi
Ak göt geçit başında belli olur
Ak koyun ak bacağından, kara koyun kara bacağından asılır
Ak koyun kara koyun geçit başında belli olur
Ak koyunu gören, içi dolu yağ sanır
Ak koyunun kara kuzusu da olur
Ak köpeğin pamuk pazarına zararı vardır
Ak şeker, kara şeker, bir damar soya çeker
Akan su yosun tutmaz
Akan çay her zaman kütük getirmez
Akara kokara bakma, çuvala girene bak
Akarı, kokarını geçer derler
Akarsu pislik tutmaz
Akarsu çukurunu kendi kazar
Akarsuya inanma, eloğluna dayanma
Akıl kazanına şans kepçesi (kepçe-i ikbal) gerek
Akıllı adam kendi işini kendisi görendir
Akıllı adam bildiğini söylemez; salak adam söylediğini bilmez
Akıllı düşmandan değil; salak dosttan kork
Akıllı düşünene kadar, deli kızını everir
Akıllı görgüyü görgüsüzden öğrenir
Akıllı her an çalışır, salak gün gelir çalışır
Akıllı sohbetinden salak gülmesinden anlaşılır
Akıllı bilgi bilir; kurnaz ortamı bilir
Akıllı bir kez aldanır
Akıllı sır saklar; aptal sır verir
Akıllı sözünü aptala söyletir
Akıllı tez kocar
Akla gelmeyen başa gelir
Aklına geleni işleme, her ağacı taşlama
Akmasa da damlar
Akrabanın akrabaya akrep etmez ettiğini
Aksak eşekle yüksek dağa çıkılmaz
Aktan kara kalktı mı
Akça akça kazanır; fakir yol teper
Akça akıl öğretir, don yürüyüş
Akçanın iyisi kesede duran, bahçanın iyisi eve yakın olan
Akı karası geçitte belli olur
Akıl adama sermaye
Akıl akıldan üstündür
Akıl akıldan, don yağı pekmezden (olur)
Akıl için tarik birdir
Akıl olmayınca ne yapsın sakal
Akıl ortak ortak, mal ortağı kaypak
Akıl para ile satılmaz
Akıl yaşta değil, baştadır
Akıl yiğide sermayedir
Akılları pazara çıkarmışlar, herkes yine kendi aklını almış
Akıllı, söylemeden düşünür, akılsız düşünmeden söyler
Akıllı düşman, akılsız dosttan hayırlıdır
Akıllı düşününceye kadar deli oğlunu everir
Akıllı köprü arayıncaya dek deli suyu geçer
Akıllı olsa her sakallı kişi, sakallılara danışırlardı her işi
Akılsız başın cezasını ayaklar çeker
Akılsız iti yol kocatır
Akılsız kasabın gerisine kaçar masadı
Akılsız köpeği yol kocatır
Akıntıya kürek çekilmez
Akşama karşı gitme, tana karşı yatma
Akşamdan sonra gelene ya lepe, ya sopa
Akşamın hayrından, sabahın şerri
Akşamın hayrından sabahın şerri iyidir
Akşamın işine gündüz gülermiş
Al elmaya taş atan çok olur
Al giyen aldanmaz
Al gömlek gizlenemez
Al gününde al; ver gününde ver
Al ile arslan tutulur, güç ile sıçan tutulmaz
Al kaşağıyı gir ahıra, yarası olan gocunur
Al malın iyisini, çekme kaygısını
Ala bakan iki bakar
Ala keçi her vakit püsküllü oğlak doğurmaz
Alacağını alamayan, vereceğini veremez
Alacakla verecek ödenmez
Alacağım olsun da alakargada olsun
Aleme cellat lazım; senin olman ne lazım
Alet işler, el övünür
Ali Fakı’yı arayıp lafı üstüne taratma
Alim ile eyle ülfet, alırsın mertebe! Cahil ile etme sohbet, dönersin merkebe
Alim ile sohbet etmek lal-ü mercan, incidir; Cahil ile sohbet etmek günde bin can incitir
Alim unutmuş, kalem unutmamış
Allah'tan umut kesilmez
Allah'ın bildiği kuldan saklanamaz
Allah'ın ondurmadığını; Peygamber sopa ile kovar
Allah balmumu yakana balmumu, yağmumu yakana yağmumu verir
Allah bilir ama kul da sezer
Allah dağına göre kar verir
Allah dokuzda verdiğini sekizde almaz
Allah doğrunun yardımcısıdır
Allah fukarayı sevindirmek isterse önce eşeğini yitirtir, sonra buldurur
Allah gümüş kapıyı kaparsa altın kapıyı açar
Allah isterse bir kulun işini, mermere geçirir dişini; istemezse işini, muhallebi yerken
Allah kardeşi kardeş yaratmış, kesesini ayrı yaratmış
Allah kulundan geçmez
Allah kulunu kısmeti ile yaratır
Allah sağ eli sol ele muhtaç etmesin
Allah sevdiğine dert verir
Allah son gürlüğü versin
Allah uçamayan kuşa alçacık dal verir
Allah var. Gam yok
Allah verince kimin oğlu, kimin kızı demez
Allah verirse el getirir, sel getirir, yel getirir
Allah’ın verdiği canı, sadece Allah alır
Allı yelek, pullu yelek; gömlek yok canfes neye gerek
Alma alı, sat yağızı, bin doruya, besle kırı
Alma alı, satma kırı, ille doru, ille doru; yağızın da binde biri
Alma mazlumun ahını, çıkar aheste aheste
Alma yetimin ahını! Çıkar aheste aheste
Alma sarı, satma sarı, kapındaysa tutma sarı
Alma soysuzun kızını, sürer anası izini
Almadan vermek, Allah'a mahsus
Almadığın hayvanı kuyruğundan tutma
Alna yazılan başa gelir
Alt değirmen güçlü akar
Altı olur, yedi olur, hep Allah'ın dediği olur
Altın anahtar her kapıyı açar
Altın ateşte, insan mihnette belli olur
Altın eli bıçak kesmez
Altın eşik, gümüş eşiğe muhtaç olur
Altın kepeğe muhtaç
Altın leğenin kan kusana ne faydası var
Altın pas tutmaz
Altın tasın, kan kusana faydası olmaz
Altın yerde paslanmaz, taş yağmurdan ıslanmaz
Altın yere düşmekle pul olmaz
Altının kıymetini sarraf bilir
Alçacık eşeğe herkes biner
Alçak at binmeye kolay, öksüz çocuk dövmeye kolay
Alçak uçan yüce konar, yüce uçan alçak konar
Alçak yer yiğidi hor gösterir
Alçak yerde tepecik kendisini dağ sanır
Alçak yerde yatma sel alır, yüksek yere yatma yel alır
Aldım kızınızı, görmeyeyim yüzünüzü
Alışmadık götte don durmaz
Alışmış kudurmuştan beterdir
Alışmış kursak, bulamacını ister
Aman diyene kılıç kalkmaz
Amca baba yarısı
Amcam dayım herkesten aldım payım
An beni bir kozla, o da çürük çıksın
Ana, yürekten yana
Ana besler hurmayla, eloğlu karşılar yarmayla
Ana gezer, kız gezer, ala dana ev bozar
Ana gezer, kız gezer; bu çeyizi kim düzer
Ana gibi yar olmaz, Bagdat gibi diyar olmaz
Ana hakkı Tanrı hakkı
Ana ile kız, helva ile koz
Ana kızına taht kurar, kız bahtı kocadan arar
Ana kızına taht kurmuş, baht kuramamış
Ana yılan, sözü yalan, karı çiçek, sözü gerçek
Anaç tavuğun bastığı cücük, ölmezmiş
Anadan olur daya, hamurdan olur maya
Anahtar doğruyadır
Analı kuzu, kınalı kuzu
Analık usta, yumağı ufak yapar; çocuklar usta, ekmeği çifte kapar
Anam babam kesem, elimi soksam yesem
Anamın adı! Ağzımın tadı (kızım)
Anamın öleceğini bilseydim kulağı dolu darıya satardım
Anan güzel idi, hani yeri, baban zengin idi, hani evi
Ananın bahtı kızına
Ananın bastığı yavru incinmez
Ananın çıktığı dala kızı salıncak kurar
Anasına bak kızını al, kenarına bak bezini al
Anayı kızdan ayıran para
Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az
Aptala malum olur
Ar dünyası değil, kar dünyası
Ar yılı değil, kar yılı
Araba devrilince yol gösteren çok olur
Araba ile tavşan avlanmaz
Arabanın ön tekerleği nereden geçerse art tekerleği de oradan geçer
Arayan Mevlasını da bulur, belasını da
Ardıcın közü olmaz, yalancının sözü olmaz
Ardında yüz köpek havlamayan kurt, kurt sayılmaz
Arife tarif gerekmez
Arife günü aş ne, bayram günü tıraşa ne
Arife günü yalan söyleyenin bayram günü yüzü kara çıkar
Arka gerektir arka, ya utana ya korka
Arkadaşını söyle, kim olduğunu söyleyeyim
Armudu soy ye, elmayı say ye
Armudun önü, kirazın sonu
Armutun iyisini ayılar yer
Arpa eken buğday biçmez
Arpa samanıyla, kömür dumanıyla
Arpa unundan kadayıf olmaz
Arpa verilmeyen at, kamçı zoruyla yürümez
Arpacıya borç eden, ahırını tez satar
Arslan kocayınca sıçan deliği gözetir
Arslan kükrerse atın ayağı kösteklenir
Arslan postunda, gönül dostunda
Arslan yatağından bellidir
Arsız neden arlanır, çul da giyer sallanır
Arsızın yüzüne tükürmüşler, yağmur yağıyor demiş
Arı, bal alacak çiçeği bilir
Arı, bey olan kovana üşer
Arı gibi eri olanın dağ kadar yeri olur
Arı kızdıranı sokar
Arıca etek, kuruca yatak
Arık arınır, ad arınmaz
Arık ata kuyruğu yüktür
Arık etten yağlı tirit olmaz
Arık öküze bıçak çalınmaz
Arşın malı kantar ile satılmaz
Asil ile taş taşı, bedasıl ile yeme aşı
Asıl azmaz, bal kokmaz, kokarsa yağ kokar aslı katıktır (ayrandır)
Aslan kükrerse beygir titrer
Aslan yattığı yerden belli olur
Aslını saklayan haramzadedir
Astar bol olmayınca yüze gelmez
Asıl ara, soy ara, bulamazsan ne çare
Aslandan aslan doğar! İyi fıtratlının neslinden yine asil nesiller türer
Aşkın gözü kördür
At, adımına göre değil, adamına göre yürür
At arıklıkta, yiğit gariplikte
At at oluncaya kadar sahibi mat olur
At beslenirken, kız istenirken
At binicisini tanır
At bulunur meydan bulunmaz, meydan bulunur at bulunmaz
At ile avrat yiğidin bahtına
At kaçmaz, et kaçar
At kudümüy yurt kudümü, avrat kudümü
At sahibine göre eşer
At yedi günde, it yediği günde
At yedi günde, it yediği günde unutur
At yiğidin yoldaşıdır
At ölür, itlere bayram olur
At ölür meydan kalır, yiğit ölür şan kalır
Ata arpa, yiğide pilav
Ata binen nalını, mıhını arar
Ata binersen Allah'ı, attan inersen atı unutma
Ata da soy gerek, ite de
Ata dost gibi bakmalı, düşman gibi binmeli
Ata dostu oğla mirastır
Ata eyer gerek, eyere er gerek
Ata malı mal olmaz, kendin kazanmak gerek
Atalar sözünü tutmayanı yabana atarlar
Atalar çıkarayım der tahta, döner dolanır gelir bahta
Ataların sözü Kura'a girmez; ama yanınca yürür
Atasını tanımayan Allah'ını tanımaz
Ateş alev ile söndürülmez
Ateş demekle ağız yanmaz
Ateş düştüğü yeri yakar
Ateş düzene girdi hamur bitti, işler düzene girdi ömür bitti
Ateş olmayan yerden duman çıkmaz
Ateşe yakın olan, ısınır
Atı zorla çeşmeye götürürsün ama, zorla su içiremezsin
Atlar nallanırken kurbağa ayağını uzatmaz
Atlar tepişir, arada eşekler ezilir
Atlı kaçar, kaçar; yaya arkasına ne düşer
Atlıya saat olmaz
Atta, avratta uğur vardır
Atta karın, yiğitte burun
Attığın taş, ürküttüğün kurbağaya değse bari
Attığın taş ürküttüğün kuşa değmez
Atılan ok geri dönmez
Atım tepmez, itim kapmaz deme
Atın bahtsızı arabaya düşer
Atın dorusu, yiğidin delisi
Atın varken yol tanı ağan varken el tanı
Atın ölümü arpadan olsun
Atın ürkeği, yiğidin korkağı
Atına bakan ardına bakmaz
Av avlanmış, tav tavlanmış
Av avlayanın, kemer bağlayanın
Av köpeği avdan kalmaz
Av vuranın değil alanın
Ava gelmez kuş olmaz, başa gelmez iş olmaz
Ava giden avlanır
Avcı ne kadar al bilse, ayı o kadar yol bilir
Avcı ne kadar hile bilse, ayı o kadar yol bilir
Avradı boşayan topuğuna bakmaz
Avradı eri saklar, peyniri deri
Avrat malı, kapı mandalı
Avrat var, arpa unundan aş yapar; avrat var, buğday unundan keş yapar
Avrat var ev yapar, avrat var ev yıkar
Ay görmüşün yıldıza minneti yoktur
Ay var yılı besler, yıl var ayı beslemez
Ay ışığında ceviz silkilmez
Ayak almadık taş olmaz, başa gelmedik iş olmaz
Ayaklar baş, başlar ayak oldu
Ayağı yürüten baştır
Ayağında donu yok, fesleğen takar başına
Ayağını sıcak tut, başını serin; gönlünü ferah tut düşünme derin
Ayağını yorganına göre uzat
Ayağının bastığı yerde ot bitmez
Ayda bir gel dostuna, kalksın ayak üstüne; günde bir gel dostuna, yatsın sırtı üstüne
Ayrandan aşağı katık olmaz
Ayranı yok içmeye, tahtıravanla gider sıçmaya
Ayranım ekşidir diyen olmaz
Ayvaz kasap hepsi bir hesap
Ayyar tilki art ayağından tutulur
Ayı akım, kirpi yumuşağım demiş
Ayı gördüm, yıldıza itibarım yok
Ayı görmeden bayram etme
Ayı sevdiği yavrusunu hırpalar
Ayın on beşi karanlık, on beşi aydınlıktır
Ayıpsız yar arayan kalır
Ayıyı fırına atmışlar, yavrusunu ayağının altına almış
Az ada, çok öde
Az ateş çok odunu yakar
Az el aş kotarır, çok el iş kotarır
Az kaz, uz kaz, boyunca kaz
Az mal kan yutturur, çoğu birbirini güttürür
Az olsun, uz olsun
Az söyle, çok dinle
Az tamah çok ziyan getirir
Az veren candan, çok veren maldan
Az yiyen az uyur, çok yiyen güç uyur
Aza demişler, nereye
Aza kanaat etmeyen çoğu hiç bulamaz
Aza sormuşlar nereye, çoğun yanına demiş
Azı karar! Çoğu zarar! Ortası yarar
Azıcık ağrıya aş bastırır
Azıksız yola çıkanın iki gözü el torbasında kalır
Aç, yanından kaç
Aç anansa da kaç
Aç arslandan tok domuz yeğdir
Aç at yol almaz, aç it av almaz
Aç aç ile yatınca arada dilenci doğar
Aç domuz darıdan çıkmaz
Aç elini kora sokar
Aç esner, aşık gerinir
Aç kurt yavrusunu yer
Aç tavuk kendini buğday ambarında sanır
Aç yar onda sarpın kurcalanmaz
Aç ölmez, gözü kararır; susuz ölmez, benzi sararır
Aça kuru ekmek bal helvası gibi gelir
Açma sırrını dostuna, o da söyler dostuna
Açık göte herkes tükürür
Açık kaba it değer
Açık yaraya tuz ekilmez
Açın gözü ekmek teknesinde olur
Açın koynunda ekmek durmaz
Açın kursağına çörek dayanmaz
Ağa borç eder, uşak harç
Ağaca balta vurmuşlar "sapı bedenimden" demiş
Ağaca dayanma kurur dayanma ölür
Ağacı kurt, insanı dert yer
Ağacın kurdu içinde olur
Ağalık vermekle, yiğitlik vurmakla
Ağanın alnı terlemezse ırgatın burnu kanamaz
Ağanın gözü, yiğidin sözü
Ağanın gözü ata tımardır
Ağanın gözü öküzü semiz eder
Ağaran baş, ağlayan göz gizlenmez
Ağaç, meyvesi olunca başını aşağı salar
Ağaç ağaç içinde büyür
Ağaç, dalıyla gürler
Ağaç yaprağıyla gürler
Ağaç yaşken eğilir
Ağlama ölü için, ağla deli için
Ağlamayan çocuğa meme vermezler
Ağlarsa anam ağlar, başkası yalan ağlar
Ağlayan gülmez
Ağlayanın malı gülene hayır etmez
Ağrılarda göz ağrısı, her kişinin öz ağrısı
Ağrısız baş mezarda gerek
Ağustosta beyni kaynayanın zemheride kazanı kaynar
Ağustosta gölge kovan, zemheride karnın ovar
Ağustosta yatanı zemheride büğelek tutar
Ağustosun 15'inden sonra ere kaftan, ata çul
Ağustosun yarısı yaz, yarısı kıştır
Ağzı eğri, gözü şaşı ensesinden belli olur
Ağzın karnından büyük olmasın
Ağzına bir zeytin verir, altına tulum tutar
Ağzına tat bulaşanın gözü pekmez tutumundadır
Ağılda oğlak doğsa, dere boyunda otu biter
Ağılda oğlak doğsa ovada otu biter
Ağır git ki yol alasın
Ağır ol batman gel
Ağır otur ki bey desinler
Ağır taş batman döver
Ağır yongayı yel kaldırmaz
Ağırlık altın kale, hafiflik başa bela
Ağız büzülür, göz süzülür, ille burun, ille burun
Ağız yer yüz utanır
Ağızdan burun yakın, kardeşten karın
Aş taşarsa çömçenin değeri kalmaz
Aş taşınca kepçeye paha olmaz
Aş tuz ile, tuz oran ile
Aşk ağlatır, dert söyletir
Aşk başa gelirse akıl baştan çıkar
Aşk olmayınca meşk olmaz
Aşure yemeye giden kaşığını taşır
Aşı pişiren yağ olur, gelinin yüzü ağ olur
Aşık alemi kör, dört yanını duvar sanır
Aşık daima bey oturmaz
Aşını, eşini, işini bil
Aşığın gözü kördür
Abdestsiz sofuya namaz dayanmaz
Adam eşeğinden, kadın döşeğinden belli olur
Adam kıtlığında keçiye Abdurrahman Çelebi derler
Adam sandım eşeği, alnıma çarptı daşşağı
Adam yenilmekle marifetli olur, yanılmakla alim
Adı çıkacağına canı çıksın
Ağaç ne kadar meyve verirse, dalı o kadar yere eğilir
Ağaç ne kadar yüksek olsa da yaprakları yere düşer
Ağaç ucuna yel değer, güzel kişiye söz değer
Ağaca beşikten mezara kadar muhtacız
Ağaçlı köyü su basmaz
Ağaçsız memleket duvaksız geline benzer
Ağır baş iyidir, yenlik olsa uçar
Ağır kazan geç kaynar
Ağır otur, batman götür
Ağır taş yerinden oynamaz
Ağız yemeyince yüz utanmaz
Ağlayak da gözden mi olak
Ağustos ayında beyni kaynayanın, zemheride (Zahmarıda) kazanı kaynar
Ağustosta beynin kaynasın, kışın da tencere kaynasın
Ağzı açık ayran delisi
Ağzından bal akıyor
Ah alan unmaz, ah yerde kalmaz
Ak ile kara dere kenarında belli olur
Ak köpeğe koyun diye sarılma
Akçe bulsam, çıkı yok
Akılı olmayana neylesin sakal, kayışı tarladan götürür çakal
Akıllı düşünene kadar, deli oğlunu evermiş, torunu olmuş
Akıllı olan katar katar yer, akılsız olan satar satar yer
Akılsızın şaşkını beyaz giyer kış günü
Akıllı deliye söyletirmiş
Akıntıya kürek çekme, kurak yere ekin ekme
Alet işler el övünür, talih işler kul övünür
Allah yolu yolsuza düşürmesin
Alma el kızının ahını, gökten indirir şahini
Altın eşik, ağaç eşiğe muhtaçtır
Altın kılıç demir kapıyı açar
Anan gibi saç büyüteceğine, baban gibi bıyık büyüt
Anan turp, baban şalgam, sen içinde gülbe şeker
Anası ölen hanım olur, babası ölen bey olur
Akranıyla konuşmayanın sesi, semadan gelir
Akşam gelen misafirin, yiyeceği bulgur sıkısı, yatacağı ahır sekisi
Al yakışırken, el bakışırken
Alacağın bir iğne, çeliğin okkasını orantıya vurursun
Alçak tavuk kendini ferik gösterir
Allah aptala eşeğini kaybettirir, sonra buldurup sevindirir(miş)
Ar gözden, kâr yüzden anlaşılır
Ar namus hak getire
Arap eli öpmek, dudak karartmaz
Arayan belasını da devasını da bulur
Arayan bulur, inleyen ölür
Arı bal yapacak çiçeği bilir
Arı kahrını çekmeyen balın kadrini ne bilir
Arı satmış namusu tellalla vermiş
Arkadaş dediğinin gölgesinde suç işlenir
Arkalı it kurdu boğar
Armudu sapıyla, üzümü çöpüyle, pekmezi küpüyle
Arpa ekip buğday bekleme
Aslı neyse nesli odur
Aslında olan tırnağına getirir
Aslını inkar eden haramzade olur
Aslını inkâr edenin nesli gevşek olur
Asılmış adamın evinde ipten söz edilmez
Aş kaşık ile, iş keşik ile
Aş sabahın iş sabahın
Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık
At binenin kılıç kuşananındır
At ile avrat yiğidin ikbalindendir
At karnından yiğit burnundan bellidir
Atlar tepişir olan eşeklere olur
At olacak tay yürüyüşünden belli olur
At, sahibine göre kişner
Ata binmek bir ayıp, inmek iki ayıp
Ata et, ite ot verilmez
Ata sözü tutmayan, uluya uluya kalır
Ateş ile barut bir arada olmaz
Atın iyisine doru, yiğidin iyisine deli derler
Atlıya selam kelam, eşekliye sonra gine gelem
Atı alan Üsküdar'ı geçti
Atımın anlı sakar, lakabını ele takar
Atın iyisi arkadan gelmez
Atlı, itli sığmış, bir çocuk sığmamış
Attan düşen kaba döşek, eşekten düşen kazma kürek
Attan düşen ölmez, eşekten düşen ölür
Attan indi eşeğe bindi
Avradı er zapt etmez, ar zapt eder
Ay bozmaz, süt kokmaz. Kokarsa ayran kokar, çünkü aslı süttür
Ayağın sığmayacağı yere baş sokulmaz
Aydan gelen halı üstüne, günde gelen kül üstüne
Avcı nanca al bilse; ayı onca yol bilir
Avradın dolaşığı, akşamdan sabaha kor bulaşığı
Ayı yavrusunu severken öldürürmüş
Ayının bildiği 40 türkü, 40’ı da armut üstüne
Ayıya sormuşlar mesleğin ne diye? Berberlik demiş. Amma da eline yakışır ya demişler
Az kazanan çok kazanır, çok kazanan hiç kazanır
Az menfaat çok zarara mal olur
Az sabırda, çok keramet vardır
Az yaşa, uz yaşa! Akıbet gelecek başa
Az yetmez, çok artmaz
Azan Mevla'sını da bulur, belasını da
Azı bilmeyen çoğu hiç bilmez
Azı bulamayan, çoğu hiç bulamaz
Azıcık aşım, kaygısız başım
Azıksız yola çıkanın, iki gözü el torbasında olur.
Ağlarsa anam ağlar, başkası yalan ağlar.
Aca dokuz yorgan örtmüşler, yine uyuyamamış.
Aç gezmekten, tok ölmek yeğdir.